LEVEND
CULTUREEL
ERFGOED.
VEREEUWIGDEN ZE EEUWEN GELEDEN AL
NEDERLANDSE HISTORISCHE KOEIENRASSEN
Wie kent ze niet, de Hollandse meesters als Paulus Potter, Albert Cuyp, Willem Maris en Anton Mauve. Het schilderen van koeien in de wei kent in Nederland een lange traditie daarbij zijn koeien onlosmakelijk verbonden aan ons Hollandse landschap. Op deze schilderijen zien wij de Oud-Hollandse runderrassen als de Blaarkop, Witrik, Lakenvelder, Brandrode, Fries zwart- en roodbont en het oude MRIJ rund.
Al deze runderrassen hebben ons land op de wereldkaart gezet als zuivelnatie. Deze dubbeldoel koeien waren genetisch prima in staat om uit een rantsoen van enkel gras of hooi melk en vlees te produceren. Echter door de ontdekking van de kunstmest het rijkere voer kwam er vraag naar hoog-productieve koeien die meer melk of vlees geven. De ooit vermaarde oud-Hollandse koeienrassen werden uitgerangeerd met als resultaat dat ze nu de bedreigde status hebben bereikt.
Samen met de weidegrond
bepalend voor de smaak.
De typische Hollandse runderen zoals het Brandrode-, Blaarkop-, MRIJ- en Lakenvelderrund zijn bijna uit het Nederlands landschap verdwenen. Daar brengen de NatuurBoeren verandering in door zich te specialiseren in deze bijzondere rassen. De oude rassen vormen niet alleen een uniek levend erfgoed, ook voor de biodiversiteit is het van groot belang om ze te behouden.
Door de specialisatie in runderrassen die hun oorsprong hebben in Nederland kunnen de NatuurBoeren het onderscheid maken. Aangezien er meerdere Nederlandse rassen zijn, is het rund ook op verschillende gronden in te zetten. Zoals oorspronkelijk ook de rassen ontstaan zijn. Niet de grond aanpassen aan het rund, maar zorgen dat het rund zich prettig voelt in de omstandigheden.
